غلامان از روی سیاه نقاب می‌بردارند

پاکستان و شماری از کشورها و حلقات استخباراتی منطقه و فراتر از آن که چون آفتاب روشن معلوم اند، بانی و حامی طالبان هستند. این حلقات در پیمان با هم برای رسیدن به اهداف ستراتیژیک در دهه نود، طالبان را به عنوان سیاه‌ترین جریان در کشور ظهور داده و پنج سال بر سرنوشت این ملت حاکم ساختند.

اما در ۲۰۰۱ همه چیز تغییر کرد و جریان سیاه، سقوط نمود. در همان سال چنان اندیشیده می‌شد که این جریان سقوط کرده و دیگر توان نخواهد داشت تا سر بلند کند، ولی اندک زمان بعد همه چیز برعکس واقع شد.

طالبان چنان وحشی عمل کردند که به هیچوجه از خون ریزی و شهادت افراد ملکی و نیروهای امنیتی و دفاعی برای تامین منافع بیرونی‌ها به خصوص پاکستان، ایران و در این اواخر روسیه ابا نورزیدند. تا اینکه از حدود سه ماه به اینسو سیاست ایالات متحده امریکا در قبال این گروه، افغانستان و منطقه تغییر یافت. هیات امریکایی به ریاست زلمی خلیلزاد، نماینده ویژه وزارت امور خارجه ایالات متحده چهار دور نشست صلح را انجام داد. در مقابل روسیه را نیز آرام نگرفت و دو دور نشست با حضور طالبان را میزبانی کرد. دومین دور این نشست که در آن شماری از سیاسیون افغانستان نیز حضور داشتند، از بهر مخالفت‌های مردمی خبرساز شد.

طالبان در حالی در این نشست با شماری از سیاسیون افغانستان که بر حق ملت شکم انداخته اند، حاضر به بحث شدند که بارها از  مذاکره مستقیم با حکومت افغانستان را به علت دلایل غیرمنطقی، سر زدند. واکنشی که در برابر این عمل طالبان برانگیخته شد، شکایت حکومت افغانستان به سازمان ملل متحد بود و مخالفت عامه و مردمی با این حرکت بود.

با این وجود، اخیراً ذبیح الله مجاهد سخنگوی جریان سیاه طالبان گفته است، اگر روزی طالبان در سیاست‌گذاری افغانستان نقش یابند، پاکستان را «به صفت برادر و همسایه» نگریسته و در پی روابط گسترده مبتنی بر احترام متقابل با این کشور خواهند بود.

مجاهد در مصاحبه با روزنامه دان چاپ پاکستان گفته است: «پاکستان به صفت خانه دوم افغان‌ها پنداشته می‌شود.»

در حالی که پاکستان گفته است، طالبان در اثر سعی و تلاش اسلام آباد به مذاکرات صلح با امریکا حاضر شده، به قول مجاهد، هیچ کشور خارجی در این میان نقشی نداشته و طالبان همواره ابتکار و پالیسی خود را به پیش برده است.

این گفته‌ها یک دروغ محض بوده و چون آفتاب روشن است که پاکستان حامی و بانی اصلی طالبان در افغانستان بوده و به وسیله این گروه خون‌خوار در سدد دست یافتن به اهداف ستراتیژیک خود در افغانستان است.

از تحلیل صحبت‌های سخنگوی طالبان مبنی بر اینکه اگر این گروه در سیاست افغانستان نقش داشته باشد، با پاکستان به عنوان برادر رفتار خواهد کرد، نتیجه گرفته می‌شود که این جریان غلام حلقه به گوش پاکستان بوده و برای تامین منافع این کشور هنوز هم برای منافع کشوری پاکستان، ارزش‌های ملی را زیر پا می‌کند. از اینرو، طالبان از روهای سیاه شان نقاب می‌بردارند.

اخیراً رییس‌ جمهور غنی نیز گفته است، نیروهای خارجی طبق دستور جوبایدن رئیس جمهوری ایالات متحده امریکا در حال خروج از افغانستان هستند و بیشتر از این هیچ دلیلی برای دوام جنگ وجود ندارد.

به نقل از محمد اشرف غنی، کسانی‌که می‌گویند برای برقراری صلح چوکی را کنار بگذارد، بدانند که چوکی را از پدرش به میراث نبرده‌، بلکه از مردم گرفته‌ و اختیارش را مردم به دست دارند.

بیشتر از این نمی‌شود که در مقابل یک گروه ظالم و سیاه انعطاف پذیزی نشان داد. لذا طالبان در صورت دوام چانه‌زنی‌های بیجا و غیرمنطقی، فرصت طلایی رسیدن به صلح را از دست خواهند داد.