طالبان خنجر بدست دارند

شنبه روز بدی برای افغانستان بود. طالبان در دو انفجار در هلمند؛ بار دیگر چهره اصلی شان را برای جهانیان نشان دادند. حوالی ساعت ده پیش از ظهر، زمانی که دهاقین جشن عنعنوی روز دهقان را با حضور مقامات دولتی در ولایت هلمند بزرگداشت می‌کردند، دو انفجار رخ داد.

مقام ولایت هلمند به روزنامه سرخط گفته است، زمانی که انفجار نخست به وقوع پیوست و مردم در حال ترک استدیوم ورزشی «محل برگزاری جشن عنعنوی دهقان» بودند، انفجار دومی رخ داد. در نتیجه این دو انفجار به شمول محمد خان نصرت، رئیس اقتصاد این ولایت سه تن شهید و سی تن دیگر زخمی شده اند. معاون والی، معاون شورای ولایتی، رئیس اطلاعات و فرهنگ، رئیس زراعت و معاونش، شامل زخمی‌های این رویداد هستند. وضع صحی آنان خوب گزارش شده است.

طالبان با پخش اعلامیه‌ای مسئولیت این رویداد خونین را بر عهده گرفته اند. یوسف احمدی گفته است، این بخشی از عملیات الخندق بوده که بر مقامات دولتی صورت گرفت. با وجودی که در این حمله افراد ملکی به شمول دهاقین نیز جان داده اند، اما طالبان در اعلامیه شان نوشته اند: «در این حمله برای مردم ملکی آسیب نرسیده است. مواد انفجاری در محل مخصوص مقامات به قدری جاسازی شده بود که ساحه تخریب آن وسیح نباشد.»

این رویداد خونین که به واسطه دشمن بی رحم به نام طالب که منشای شر در کشور است، واکنش‌های گسترده عامه مردم را برانگیخته است. ارگ در اعلامیه‌ای نوشته است: «تروریستان که دشمن خوشی، آیندۀ روشن و ترقی کشور اند، به خاطر ایجاد ترس و وحشت همیشه بر تاسیسات ملکی، مراسم، مناسبت‌ها و محلات عامه حمله می‌کنند و با این گونه عملکردها شکست شان را در میدان جنگ کتمان می‌نمایند.»

این نخستین حمله طالبان در سال ۱۳۹۸ در حالی رخ می‌دهد که پنج دور مذاکرات صلح این گروه با ایالات متحده امریکا پایان یافته و تا چند روز دیگر دور ششم آن برگزار خواهد شد. این گروه خون آشام از یکسو خود را به وطن، صلح، ثبات و آبادانی کشور متعهد دانسته، ولی در طرفی دیگر خون می‌ریزد.

طالبان پیش از این نیز مسئولیت خونین‌ترین حملات بر افراد ملکی در کشور را بر عهده گرفته اند، حملاتی که در مقایسه با این انفجارهای اخیر در لشکرگاه جان‌های زیادی گرفت و خسارات زیادی را برجاگذاشت، اما این حمله از این جهت که در تجمع افراد ملکی صورت گرفته، بسیار متاثر کننده است. دهاقین در این روز آمده بودند تا محصولات شان را به نمایش بگذارند، نه اینکه قربانی یک حمله خونین شوند. این بر طالبان و حامیان شان ننگ است.

دوام حملات گروه طالبان که در هژده سال اخیر در مخاصمه با مردم قرار دارند، نتیجه غیابت دولت افغانستان در مذاکرات صلح با این گروه است. طالبان وحشی در حالی همه روز جان افراد بی‌گناه را می‌گیرند که دولت افغانستان را طرف صلح نمی‌داند و با امریکا مذاکره می‌نماید، اما در عمل از همین مردم قربانی می‌گیرند.

این گروه هنوز هیچ نیت صلح را نشان نداده و باور قوی هم اینست که با دوام خونریزی می‌خواهد حرف‌ها و خواسته‌های شان را به کرسی بنشانند، خواسته‌های که از پاکستان گرفته اند. طراحان حملات بزدلانه طالبان به خاطر داشته باشند که این تحرکات و خونریزی‌های شان بی پاسخ نخواهد ماند.

سران این گروه که حالا در زیر میز مذاکره خنجر به دست گرفته اند، شایسته مذاکرات مبهم صلح نبوده و بهتر است سر زده شوند. آنان عامل شر و ناآرامی‌های این مردم بوده و زنده‌ ماندن شان هیچ سودی به این سرزمین نمی‌رساند. این گروه جنگ و خونریزی را وسیله قرار داده تا به خواسته‎‌های غیرمنطقی شان در مذاکرات دست یابند. این خط سرخ افغان‌هاست و به هیچوجه نمی‌خواهند بر سرنوشت آنان معامله شود.

حکومت افغانستان بارها نیت طالبان را نسبت به صلح مورد سوال قرار داده، ولی این ایالات متحده امریکاست که در اعتماد به این گروه افراط کرده است. ایالات متحده بداند که اعتماد بر این گروه، خریدن بلای جان است، چنانچه دیده شد.

طالبان اگر واقعاً صلح می‌خواهند، بی‌درنگ از جنگ دست کشیده و آتش بس نمایند؛ در غیر آن، صلح با این گروه منفور اصلاً قابل قبول نیست.