انسان

یو سړی په څا کې ولوېده، سخت ټپي شو.

ملا راغی، ورته و یې ویل؛

 حتما دې کومه ګناه کړې.

انجینر راغی، د څا د اوږدوالي او د خاورې د لوندوالي اندازه یې واخیسته.

ژورنالیسټ راغی، په څا کې د لوېدلي کس انځورونه یې واخیستل او مرکه یې ورسره وکړه.

ورزشکار راغی، هغه ورته وویل؛

که دې سپورټ کړی وای، ځان به دې په خپله ژغورلی وای.

ارواپوه راغی، هغه ورته وویل؛

دا واقعه او درد ستا په ذهن کې دی، ستا په وجود کې نه‌شته.

خپلوان یې راغی، ورته په ژړا شو.

حقوق‌پوه راغی، هغه ترې وپوښتل؛

ولې او څنګه ولوېدې؟

د مثبت فکر څښتن راغی، ورته ويې وویل؛ ښه دی چې ښی لاس دې نه دی مات شوی.

څاکېندونکی راغی ورته ويې ویل، تجربه نه لرې.

شپون راغی، هغه ورته وویل؛ هر مرو ډېر تږی شوی وې.

په اخېر کې يو انسان راغی، ګوري چې خلک تر څا چاپېر دي، وروسته پوه شو چې سړی په څا کې لوېدلی، په بېړه څا ته کښته شو، سړی يې له څا راوکيښ.